مهارتهای زندگی توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت است، به گونه‌ای که فرد بتواند با چالش‌ها و ضروریات زندگی روزمره خود کنار بیاید. از بین صدها مهارت زندگی، سازمان بهداشت جهانی 10 مهارت برتر را پیشنهاد نموده که مهمترین آن مهارتها، مهارت خودآگاهی می‌باشد. فردوسی اندیشمندانه و حکیمانه خود به این مهارت رسیده، اهمیت خودآگاهی و خردورزی در میان آحاد جامعه را دریافته و به نقش و اهمیت این مهارت مهم در روابط فردی و گروهی در پیشبرد اهداف ملّی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و... تأکید خاصی می‌نماید. به همین دلیل از اولین بیت شاهنامه شروعی خردمندانه و به نام پروردگار صاحب جان و خرد می‌نماید. که این خرد همان مهارت خودآگاهی است. در این مقاله با توجه به بررسی ابیات آغازین مربوط به حیطه خرد در شاهنامه مشخص می‌شود که، «خودآگاهی ملّی» فردوسی احساسی نیست و خردمندانه است و نقش خرد در رسیدن به اوّلین مهارت زندگی یا همان خودآگاهی نقشی اساسی است و پیش نیاز خودآگاهی، خردورزی است. اگرچه این مهارتها سخن روز و گفتمان و اندیشه‌های روان‌شناسان امروزی است، اما قوم ایرانی بنیان‌گذار و گسترش دهنده و مجری بسیاری از این مهارتهای زندگی از جمله مهارت خودآگاهی بوده است و ایرانیان در این مهارت زندگی پیشتاز بوده اند.
)